Corona-afscheid

2020… een jaartal met unieke cijfercombinaties : 02/02/2020 – 20/02/2020 … voor sommige het moment om een exclusieve trouwdatum te prikken, voor andere de hoop dat hun oogappel precies dan het levenslicht mag zien en ook een jaartal met kans op een schrikkelkindje. Maar wie van ons had ooit gedacht dat 2020 voor eeuwig en altijd als ‘het Coronajaar’ de geschiedenis in zou gaan. Zelf had ik nooit kunnen denken dat deze periode voor mij gelinkt zou worden met het verlies van mijn overgrootvader en grootvader, langs vaderskant.

Een kil afscheid

Als achterkleinkind van een hoogbejaarde man, die reeds een paar jaar dementerend in een rusthuis (WZC) verbleef, kan ik dit overlijden wel plaatsen, maar binnen de Coronamaatregelen was het voor zijn kinderen en kleinkinderen toch een kil afscheid. Na 5 weken geldend bezoekverbod mochten zijn 3 kinderen hem op zijn sterfbed nog kort 2 keer bezoeken, dit aangekleed als een soort marsmannetjes. Fysiek contact was niet toegelaten. Ondanks geen COVID-vermoeden, toch dezelfde geldende voorzorgsmaatregelen. Na overlijden 3 dagen geen begroeting mogelijk en bij eerste begroeting geconfronteerd worden met uitgestelde lijktooi. Beelden die voor eeuwig op een netvlies gebrand staan. Aansluitend een uitvaart in een grote kerk te Elst, waarop niemand uitgenodigd mag worden (het moment wordt bewust niet op de rouwbrief vermeld), met beperkte toegelaten aanwezigheid van 15 naaste familieleden, achter ons een massa lege stoelen, geen groet, geen offerande, geen communie, geen rozenblaadje neerleggen op de doodskist, geen bemoedigende knuffel/ troostende omhelzing toegelaten. Op het kerkhof hetzelfde tafereel. En daarna iedereen terug naar zijn kot. Geen mogelijkheid om als familie nog even fysiek samen te zijn.

Opa Elst

Zo noemden wij hem. Simpelweg omdat hij in Elst woonde, een deelgemeente van Brakel, de Vlaamse Ardennen. Hij werd er geboren en getogen, heeft er gans zijn leven gewoond én gewerkt. Hij had samen met zijn vrouw een boerderij en houtzagerij waar hij onder andere klompen maakte. De woning met boerderij is nog de originele ouderlijke woning en ligt zeer afgelegen, aan het einde van een smal straatje, einde beschaving zoals ze het letterlijk noemen. Geen stadswater, geen rioleringsnetwerk… midden in de natuur, omringd door velden en bossen, met zicht op schapen en koeien. Zeer rustgevend en zalig om er te vertoeven, dat vinden zowel zijn kinderen, als kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Geutelingen

Het culinair geheim van de Vlaamse Ardennen. Een geuteling heeft het uitzicht van een dikke pannenkoek en wordt gegoten in een gloeiend hete oven. Het is een traditie die al jaren aan de gang is en enkel in de winter. De patroonheilige van Elst is de Heilige Apollonia. Patrones van de tandartsen en -technici. Geutelingen werden vroeger gebakken voor zij die hun tandpijn kwamen afsmeken bij haar. Er werd verteld dat je een heel jaar geen tandpijn zou hebben als je in een hete geuteling bijt te Elst. Over het verlossen van tandpijn kan ik niet meespreken, maar over de heerlijkheid van dit product zeker en vast wel! Bij oma en opa Elst werden ze gebakken in een oven, warm gestookt met hout. Door de rook kreeg de geuteling de beste smaak! Als je ooit de kans krijgt om één te proeven, zeker doen!

Bronnen:

BLONDELLE, F. De Perlinckmolen. Geraadpleegd via: http://www.deelstenaar.be/ons-dorp/de-perlinckmolen/#Home op 19/05/2020.

TOERISME OOST-VLAANDEREN. Geutelingen. Geraadpleegd via: https://www.toerismevlaamseardennen.be/nl/inspiratie/geutelingen op 19/05/2020.