The end

Hallo allemaal en welkom terug bij mijn -voorlopig toch- laatste blog. Ik neem jullie nog een laatste keer mee in mijn belevenis van de voorbije periode. Ik wil graag de positieve kanten van Corona nog eens opsommen, want dat was het centraal thema waarvoor ik koos. Ook mijn ervaring met het maken van een blog wil ik met jullie delen. Ondertussen zijn de examens bijna voorbij en ga ik genieten van een welverdiende vakantie.

Het ontstaan van deze blog

Zoals ik jullie in het begin, bij de geboorte van mijn blog vertelde is deze er gekomen voor het vak Hedendaagse Spanningen in een Historisch Perspectief. De docent gaf ons de keuze tussen het klassieke mondeling examen, waarbij traditioneel veel studeerwerk aan te pas komt of het maken van een blog waarbij we de leerstof ook verwerken, maar op een andere, creatieve manier. Wat mijn keuze was is wellicht reeds duidelijk.

Mijn ervaringen

Toen ik de mail ontving van de desbetreffende docent moest ik zeggen dat er toch wat twijfel was. Enerzijds had ik schrik voor het mondeling examen want ik studeer niet zo graag en had ook praktisch geen lessen gekregen door de lockdown. Anderzijds had ik ook totaal geen kennis van de werking van een blog en wist ik dus ook niet of ik in staat zou zijn om deze opdracht tot een goed einde te brengen. Achteraf bekeken ben ik blij dat ik de stap waagde om een blog te maken. Het is een leuke, alternatieve manier om de te kennen leerstof te verwerken. Dankzij deze blog kregen we ook de kans om ons sociaal contact wat te behouden. Dit door het lezen van andere studenten hun blogs, daarop te reageren en natuurlijk ook reacties te mogen ontvangen. Het was zeker ook interessant om anderen hun kijk op heel dit unieke gebeuren te mogen meevolgen. Mocht ik later nog eens een dergelijke kans krijgen, ik zou het zeker opnieuw doen, hopelijk niet in tweede zittijd noodzakelijk ; ).

LOVID-19 <3

Deze periode bracht heel wat negativiteit met zich mee en deze werd dus ook vooral getoond in het nieuws, op de sociale media,… Daarom besloot ik zeer bewust om de positieve kanten te belichten. Een eerste iets is dat ik veel meer ben gaan bewegen door de lockdown. Het was de enige manier om mijn kot te mogen verlaten en dan is de keuze snel gemaakt. We weten ook allemaal dat beweging zeer belangrijk is en doordat ik geleerd heb dat ik het graag doe, ga ik dit in de toekomst ook verder doen. Musiceren nam ook een vast moment in beslag. Ik had nog nooit zoveel accordeon gespeeld als tijdens de lockdown. Het was een positieve manier om alle maatregelen even te kunnen vergeten en wat te ontspannen. Ook heb ik nog steeds veel bewondering voor de vele creatieve manieren waarop mensen omsprongen met de maatregelen. Ik denk aan de artiesten die concerten gaven vanuit hun kot in plaats van voor duizenden toeschouwers vanop een podium, de sociale media die allerlei challenges bedachten om ons toch met elkaar in communicatie te laten treden. En last but not least, we hebben zonet de derde wereldoorlog achter de rug. Ik vind dat we dat toch wel kunnen zeggen gezien de gelijkenissen met de tweede wereldoorlog.

Een positieve afsluiter

Ik zou het bloggen graag nog afsluiten met een positieve noot. Ik wens eerst en vooral mijn lotgenoten, de studenten, een goed eindresultaat en een deugddoende vakantie. Alle mensen die door het Coronavirus moesten telewerken wens ik een fijne en veilige heropstart. De levensgenieters die net als ik verlangen naar het versoepelen van de veiligheidsmaatregelen wens ik heel veel plezier op terrasjes, restaurants, bij elkaar als het weer mag.

Bedankt iedereen die de tijd genomen heeft om mijn blog te raadplegen en mijn artikels te lezen!

Bedankt meneer Wydooghe voor deze kans die u mij gegeven heeft!

Hopelijk tot snel in levende lijve.

Lieve groeten

Milan De Smet

''Everything will be okay in the end, if it's not okay, it's not the end''